W ciągu drogi krajowej nr 94 z Wrocławia do Opola wjeżdżamy do starej wsi Buszyce.  Od XIII w. należała ona do joannitów z komturii w Łosiowie, którzy posiadali w okolicy liczne dobra i strażnicę w Zawadnie u pobliskiego ujścia Nysy Kłodzkiej do Odry. Do zakonników należał również pierwszy kościół p. w. Świętej Trójcy w Buszycach z początku XIV w. Świątynia została przebudowana w wieku XV i XVI, zyskując gotycko-renesansowe elementy architektoniczne. We wnętrzu natomiast zobaczymy osiemnastowieczny ołtarz oraz chór drewniany i organy również datowane na XVIII w. Przed wsią, od strony Brzegu, po obydwu stronach drogi DK94 znajduje się torfowisko z unikatową fauną i florą. Jest ono związane z tzw. ”starożytnym brzeskim ośrodkiem metalurgii żelaza” z ok. I i II w. n. e. Buszyce bogate są w odkrywki archeologiczne od czasów neolitu po okres wpływów rzymskich i wczesne średniowiecze. Na południe od wsi znajduje się wzniesienie opadające w stronę pobliskiego Lewina Brzeskiego, które na starych mapach oznaczone jest jako „Kościelna Góra” („Kirchberg”). Niestety, nie znamy wyjaśnienia nazwy wzgórza.